“Sterke arts-patiëntrelatie wil men fragmenteren" (Jos Vanhoof)
Over niet-planbare zorg, de huisartsen-weekwacht, depersonalisering van de zorg, de ondermijnende rol van de ziekenfondsen, capaciteitsproblemen, de 'verwende patiënt' en nog veel meer.
BVAS, het grootste artsensyndicaat, maakte onlangs zijn verkiezingsprogramma en zijn realisaties bekend. U vindt ons verkiezingsprogramma hier terug. Dat vraagt om een gesprek met Bvas-kopstukken Johan Blanckaert en Jos Vanhoof.
We pikken in op een debat dat zowel bij huisartsen als specialisten leeft: de druk op de niet-planbare zorg en de huisartsen-weekwacht. Waarom in landelijke gebieden de weekwacht niet afschaffen en tijdens die ‘zwakke uren’ de patiënten sowieso verwijzen naar de spoedgevallen? Dan kunnen huisartsen hun capaciteit maximaal gebruiken tijdens de daguren, is de redenering. Wat ook de druk weghoudt van de ziekenhuizen.
Jos Vanhoof: “Een performant gebruik van 1733 voorkomt een oneigenlijk gebruik van de wachtdiensten. Die performantie hebben we nog altijd niet.”
Johan Blanckaert: “In principe zijn die wachtsystemen uitgerold op basis van een bepaald formaat. Niet altijd past dat formaat voor alle regio’s, er is geen maatwerk. De overheid kan dat verbeteren. Regio’s moeten meer inspraak hebben over de organisatie van hun wachtdienst. Er wordt te weinig geluisterd naar de basis daar om die wachtdienst performant te maken.”
Jos: “Je kunt ofwel het huidige systeem optimaliseren door de performantie te verhogen met correcte triage via 1733, ofwel moet je dat systeem her-denken. Waarbij sommigen al wachtdiensten in een ruraal gebied in vraag durven stellen en dan rijst de vraag of je zo weer één van onze kerntaken verder uitholt.”
Depersonalisering
“Door wachtgebieden almaar te vergroten, depersonaliseer je de zorg. Een patiënt staat er dan niet bij stil dat een arts met wacht vaak vooraf al 24u in de weer was. Omgekeerd hebben artsen ook de neiging om alles tijdens de wacht telefonisch af te handelen. Daarom zijn we ook tegen grootschaligere en dus minder persoonlijke functionele samenwerkingsverbanden. Je moet inspelen op de lokale noden.”
“De hoogste vertrouwensrelatie in alle mogelijke polls hebben artsen met hun patiënten. En dat in tegenstelling tot andere beroepen en organisaties zoals ziekenfondsen. Ziekenfondsen horen ons te flankeren en de arts-patiënt relatie meer zuurstof te geven in plaats van deze relatie te ondermijnen. Ook andere zorgactoren zoals de apothekers willen maar al te graag deze bijzondere relatie substitueren.”
Johan: “Dat verlies van die vertrouwensband kan soms ook ontaarden in agressie. Net die persoonlijke vertrouwensrelatie is de beste dam tegen agressie.”
In vergelijking met 20 jaar geleden is het aantal artsen per inwoner wel grondig verminderd. Hoe schep je ruimte om dat capaciteitsprobleem aan te pakken? Meer en meer patiëntenstops doen zich voor. Wachtlijsten zwellen aan. Wat is jullie oplossing?
Jos: “Door bijvoorbeeld niet te werken met triagisten of onbekende ‘computer’stemmen en keuzemenu’s ver weg van de patiënt. Het huisartsentekort is grotendeels gepercipieerd. Toegankelijkheid vandaag is geen enkel probleem, ook al omdat de derdebetaler sterk geïmplementeerd is. Er is wel een capaciteitsprobleem, zowel bij de verpleegkundigen als bij de huisartsen. Wij pleiten voor aangepaste subquota zodat voldoende huisartsen opgeleid worden. Ten tweede moeten incentives ons beroep aantrekkelijk houden, zodat de huisarts kan delegeren zonder dat andere actoren stukken van zijn kerntaken naar zich toe moeten trekken.”
Lees hier het volledige artikel d.d. 17.05.2023 “Sterke arts-patiëntrelatie wil men fragmenteren".