Regeling derdebetaler (Persbericht BVAS)
20.06.2014
Beste collega,
Sinds een aantal jaren voeren de mutualiteiten een politiek van uitbreiding van de regeling derde betalende om de wet te saboteren door de uitzonderingen om te turnen tot algemene regel.
Het KB van 10.10.1986 verbiedt de regeling derde betaler voor consultaties en huisbezoeken. Het KB voorziet bepaalde uitzonderingen op dit verbod die artsen toelaten de regeling derde betalende toe te passen bij de patiënten die, in functie van de appreciatie van de arts, het financieel niet breed hebben of die in nood zijn. De bedoeling van het KB was om de overconsumptie af te remmen.
Toen al omzeilden de mutualiteiten dit KB door in hun poliklinieken terugbetalingsloketten te installeren naast de loketten waar de patiënten hun consultatie gingen betalen. Bovendien verdeelden de mutualiteiten een derdebetalerskaart onder de patiënten die mogelijks in aanmerking kwamen voor een regeling derde betalende alsof ze recht hadden op het genot de regeling derde betaler terwijl de mutualiteiten goed wisten dat het ging om het afwezig zijn van een verbod.
Nadat ze dit recht voor de OMNIO-patiënten hadden verworven (bijna een derde van de bevolking), hebben de mutualiteiten een uitbreiding bekomen voor chronische zieken, die ze zelf definiëren. Dit recht zou pas in voege treden op 01.01.2015 maar de mutualiteiten verspreiden documenten waarin staat dat de patiënt met dit document zijn arts kan vragen om het al vanaf nu toe te passen.
De BVAS is niet gekant tegen de regeling derde betaler als de omstandigheden dit vereisen. Maar een systematische regeling derde betaler kan alleen maar de zorgkwaliteit aantasten, de uitgaven uit de pan doen swingen en de patiënten hun verantwoordelijk ontnemen. Ze kan ook schade berokkenen aan de vertrouwensrelatie arts-patiënt en aan het adequate gebruik van de gezondheidszorg. Bovendien kan ze ook de organisatie van de dienstverlening van de arts verstoren.
Het doel van de mutualiteiten met deze politiek is om controle te verwerven over de medische activiteit omdat het risico bestaat dat hun rol als tussenpersoon in de nabijheid van de patiënt overbodig is geworden en om te verhinderen dat men tot de vaststelling zou komen dat de kosten die aan de mutualiteiten worden betaald in feite een nutteloze uitgave zijn.
De BVAS nodigt dus elke arts uit om de regeling derde betalende aan haar of zijn patiënten te weigeren tenzij zij of hij van oordeel is dat deze regeling noodzakelijk is.
Met collegiale groeten,
Dr. Roland Lemye, Voorzitter BVAS